Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι.
Κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως.
Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη
Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη
Ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.
Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει
που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά
κ’ αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει,
πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.
Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι
κι’ ανύποπτα περνά μέσ’ στη ζωή.
Κοντά σου όλα γλυκά κι’ όλα σα χνούδι,
σα χάδι, σα δροσούλα, σαν πνοή.
Μαρία Πολυδούρη
Σοφιάννα Αγγελοπούλου
Οι φωτογραφίες αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία κι απαγορεύεται η αναδημοσίευση.
Υπέροχη ανάρτηση Σοφιάννα μου... η φωτο, τα λόγια της λιγάκι καταθλιπτικής από αγάπη ποιήτριας!! Την έχω ξεχωρίσει τελευταία και την διαβάζω!! Τα διαμάντια γράφονται μετά από πολύ πόνο άλλωστε ή από πολύ μεγάλο πάθος και αγάπη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ έχω χρόνια πολλά πριν ισχυρούς δεσμούς με την κοπέλα Αγγελική μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή