Άσε με εδώ

Μόνο μια φορά, για μια στιγμή

γυρίζεις το κεφάλι, κοιτάς

εκεί, που ο κόσμος ξεκινά

τρελή, γιορτή έρωτας και ζάλη

εσύ, ξανά σβήνεις το κερί

κλείνεις τα φτερά, σκύβεις το κεφάλι

Ώσπου ένα πρωί, ξυπνάς, κοιτάς

κομμάτια ο καθρέφτης

και δεν, μπορείς, καν να θυμηθείς

γιατί, χθες, τον έσπασες και πέφτεις

χωρίς, πνοή, στο πάτωμα σκυφτός

χωρις να ξερεις ποιος

να είναι τάχα ο φταίχτης.

Μια μέρα ξαφνικά, η παλιά, πληγή

που έκρυβες τόσα χρόνια βγάζει, φως

και αναρωτιέσαι πως, μπορεί, να ακούς

σ' αυτήν την πόλη αηδόνια, αφού, εκεί

βαθιά που έχεις κρυφτεί

η λύπη κι η χαρά, έχουνε να 'ρθούν χρόνια

Μια μέρα έτσι απλά, μια, μικρή

αχτίνα που επιπλέει, ψηλά, εκεί

είναι αρκετή, σιγά, σιγά

αρχίζεις και αναπνέεις....

άσε με εδώ, μ' αρέσει από το βυθό, να βλέπω που επιπλέεις...

Σοφιάννα Αγγελοπούλου.

Οι φωτογραφίες αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία κι απαγορεύεται η αναδημοσίευση.

Aέρηδες

Μέσα μου ο αέρας που φυσά δε λέει να ημερέψει μου ξεσηκώνει την καρδιά και μου σκορπάει τη σκέψη.
Σαν σπίθα από πυρκαγιά στα ύψη μ’ανεβάζει κι έξω απ’του κόσμου τ’ όνειρο με μια σπρωξιά με βγάζει
 Με στροβιλίζει σαν φτερό στο πουθενά σε μια άκρη κι ύστερα μες στα μάτια σου με ακουμπάει σαν δάκρυ
 Με πάει ψηλά στον ουρανό μου λέει τώρα γκρεμίσου και `γω σαν άστρο ρίχνομαι κι ακούω την ευχή σου
 Μέσα μου ο αέρας που φυσά στιγμή δε λιγοστεύει μάλλον τρελά θα μ’ αγαπά γι’ αυτό έτσι με παιδεύει
 Κι όταν του λέω πια δεν μπορώ κόπασε να ησυχάσω μου λέει όσο ζεις εγώ θα ζω κι άντε να σε χορτάσω....

Οι φωτογραφίες αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία κι απαγορεύεται η αναδημοσίευση.