Γι΄αυτό...για να σε συναντήσω....

Το ρεφρέν είναι απόσπασμα από ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη.
Οι στίχοι στα κουπλέ είναι του Κώστα Λειβαδά.

Κάθισε εδώ κοντά μου
Μου 'λειψες ξαφνικά
Έτσι όπως πέφτει ο ήλιος
Χτυπάει η μοναξιά
Μείνε λιγάκι ακόμα
Κάτι έχω να σου πω
Να πάρει ο αέρας χρώμα

Αχ, για να γεννηθείς εσύ κι εγώ
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω
Γι' αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω

Δεν έχει αρχή και τέλος
Δεν έχει μέτρημα
θάλασσα που κυλάει
αυτό το αίσθημα
στο πιο βαθύ σκοτάδι
στη δυνατή βροχή
γιορτάζει η αγάπη,
γιορτάζει η αγάπη
της νύχτας το σκοτάδι
φωτίζει το φιλί

Σοφιάννα Αγγελοπούλου

Οι φωτογραφίες και τα κείμενα αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία κι απαγορεύεται η αναδημοσίευση.

Μια ανατολή...

......ακόμη μαγεμένη....

Δύναμη θεϊκή για ζωή....

χωρίς λόγια....

Σοφιάννα Αγγελοπούλου

Οι φωτογραφίες και τα κείμενα αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία κι απαγορεύεται η αναδημοσίευση.

Δρόμε αγαπημένε

...δρόμε φωτεινέ...

Πού θα με οδηγήσεις;

Πού θα με βγάλεις;

Δεν έχει σημασία...

σ' εμπιστεύομαι...

το άπειρο μας συντροφεύει...

εντός κι εκτός....

κι εσύ τελειωμό δεν έχεις...

όπως η αγάπη...

όπως η ελπίδα....

Σοφιάννα Αγγελοπούλου

Οι φωτογραφίες και τα κείμενα αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία κι απαγορεύεται η αναδημοσίευση.

Θα ρθει.....

Φωτο: Σοφιάννα Αγγελοπούλου

Μέσα στον κήπο της δικιάς μου μοναξιάς
κάτι πουλιά πετούν πάνω απ' τη στάχτη
που άφησε πίσω του όταν έφυγε ο νοτιάς και
μου τραγουδάνε "η αγάπη θα 'ρθει, θα' ρθει"

Μέσα στους τοίχους της μικρής μου φυλακής
κάποιος διαβάζει της παλάμης μου το χάρτη
βλέπει τους δρόμους της χαμένης μου ζωής και
μου τραγουδάει "η αγάπη θα 'ρθει, θα' ρθει"

Θα 'ρθει, ένα απόγευμα ζεστό
θα μπεί στον κήπο αυτό
όλο το φως που υπάρχει...

θα 'ρθει, μ' ένα ποδήλατο λευκό
θα κοιταχτεί μέσ' στο νερό
και θα ρωτάει να μάθει...

πότε γέμισε ο κήπος με πουλιά
πόσο είχε λείψει εκεί μακριά
ποιος θα φροντίζει τ' άνθη...

Μέσα στον κήπο της δικιάς μου μοναξιάς
κάτι παιδιά που γκρέμισαν το φράχτη
μου 'παν σε είδαν πάλι απ' έξω να περνάς και
έπειτα είπαν "η αγάπη θα 'ρθει, θα 'ρθει"


Μέσα στους τοίχους της μικρής μου φυλακής
κάτι παιδιά απόψε κάνουν πάρτυ
μου παν πως είπες ίσως θα ρθεις
κι έπειτα είπαν ¨η αγάπη θα'ρθει,θα ΄ρθει"

Θα 'ρθει, ένα απόγευμα ζεστό
θα μπει στον κήπο αυτό
όλο το φως που υπάρχει...

θα 'ρθει, μ' ένα ποδήλατο λευκό
θα κοιταχτεί μέσ' στο νερό
και θα ρωτάει να μάθει...

πότε γέμισε ο κήπος με πουλιά
πόσο είχε λείψει εκεί μακριά
ποιος θα φροντίζει τ' άνθη...

Μέσα στους τοίχους της μικρής μου φυλακής
κάποιος διαβάζει της παλάμης μου το χάρτη
βλέπει τους δρόμους της χαμένης μου ζωής και
μου τραγουδάει "η αγάπη θα 'ρθει, θα' ρθει"...

Μέσα στον κήπο της δικιάς μου μοναξιάς
τώρα κανείς πια δεν τριγυρνάει
μες στα δωμάτια μπαινοβγαίνουνε σκυλιά 
κι ένα μικρό παιδί τα κυνηγάει....

Παύλος Παυλίδης

Οι φωτογραφίες αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία κι απαγορεύεται η αναδημοσίευση.

Ποτέ

Ποτέ δεν θα μάθεις 
τι ήσουν για μένα
 κι ας ήσουν ένας ήλιος στο δρόμο μου
Ποτέ δεν θα μάθεις 
πως ήσουν το τραγούδι μου 
κι ας τραγουδούσα μόνο για σένα
Ποτέ δεν θα μάθεις
ότι πίσω από τα δάκρυα μου 
κρυβόταν η ελπίδα 
κι ότι εσύ ήσουν το δάκρυ μου,
 μια άφθαστη ελπίδα,
 η ηλιαχτίδα στην καταιγίδα της ζωής μου
Δεν θα το μάθεις
Μπορεί να ήσουν ότι πιο όμορφο αγάπησα,
μα θα κρύψω τα λόγια μου πίσω απ'τα χείλη 
και δεν θα το μάθεις...


Τάσος Λειβαδίτης

Σοφιάννα Αγγελοπούλου

Οι φωτογραφίες αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία κι απαγορεύεται η αναδημοσίευση.

Παιδικό όνειρο

Το είδα το παιδικό μου όνειρο να χάνεται
όταν ήμουν ήδη πολύ μικρή για να χάσω ένα παιδικό όνειρο.
Το είδα το γλυκό παιδικό μου όνειρο
να παραμορφώνεται τόσο άπονα και σκληρά
που ήταν αδύνατο να παραμείνω ψύχραιμη
και να μη νιώσω την αβάσταχτη πραγματικότητα να με ξεσκίζει στα δύο.
Το είδα το παιδικό μου όνειρο να παθαίνει
είδα όλα όσα ένιωθα βαθιά μέσα μου να εξατμίζονται
απ΄την ψυχρότητα, την αδιαφορία και την περιφρόνηση
που πάντα δείχνει ο κόσμος στα παιδικά όνειρα.
Μα εγώ μονάχα παιδικά όνειρα μπορώ να φτιάχνω.
Δεν κατάφερα να μεταβληθώ όπως έπρεπε
Και ξέρω πως είμαι καταδικασμένη
μονάχα θανάτους ν΄αντιμετωπίζω σ΄αυτή τη ζωή.
Μικρούς, αιματηρούς θανάτους
που μένουν απαρατήρητοι από τον κόσμο
που δεν ξέρει να βλέπει
και ποτέ δεν θα μάθει....

Σ.Α. 12-8-1987

Σοφιάννα Αγγελοπούλου

Οι φωτογραφίες και τα κείμενα αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία κι απαγορεύεται η αναδημοσίευση.

Μια ψυχή....

σε κοιτά στα μάτια με πίστη κι ελπίδα....
Μα εσύ είσαι ανήμπορος, βυθισμένος στη μοναξιά και στις σκέψεις σου.
Μαύρες σκέψεις για τις δυσκολίες και τα προβλήματα...όλα ανακατεμένα στο μυαλό σου.
Δεν καταλαβαίνεις πόση σημασία έχει αυτό το βλέμμα.
Η ειρωνία είναι πως αυτή η επικοινωνία των ψυχών και των βλεμμάτων θα μπορούσε έτσι απλά να σε σώσει....

Σοφιάννα Αγγελοπούλου

Οι φωτογραφίες και τα κείμενα αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία κι απαγορεύεται η αναδημοσίευση.