Πώς γίνεται σ΄αυτόν τον "ψεύτη κόσμο"άνθρωποι που αγάπησες, που τους κράτησες και σου κράτησαν το χέρι έστω και για λίγο,που ορκιζόσουνα τότε -και το πίστευες-πως θα υπάρχουν για πάντα στο κάδρο της ζωής σου...
Πώς γίνεται να χάνονται....Να μένουν μόνο σαν κιτρινισμένες φωτογραφίες στο άλμπουμ της ψυχής σου.
Το ποδοβολητό της μοίρας; Η σκόνη του χρόνου;Οι φουρτούνες;Οι καταιγίδες;Η βιάση να προλάβεις εκείνο που δεν έρχεται ποτέ;Πώς γίνεται;
Και φεύγουν οι μέρες,κυλά η ζωή και μένει μόνο η μυρωδιά από το άγγιγμά τους να σ΄ακολουθεί.
Και μια νοσταλγία που σε πληγώνει γλυκά,κάτι δειλινά,που ο ήλιος βάφει τη θάλασσα τριανταφυλλί.
Ή κάτι νύχτες του καλοκαιριού που δεν σ΄αφήνει ν΄αποκοιμηθείς το άρωμα της βιολέτας.
Πώς γίνεται να χάνονται....Να μένουν μόνο σαν κιτρινισμένες φωτογραφίες στο άλμπουμ της ψυχής σου.
Το ποδοβολητό της μοίρας; Η σκόνη του χρόνου;Οι φουρτούνες;Οι καταιγίδες;Η βιάση να προλάβεις εκείνο που δεν έρχεται ποτέ;Πώς γίνεται;
Και φεύγουν οι μέρες,κυλά η ζωή και μένει μόνο η μυρωδιά από το άγγιγμά τους να σ΄ακολουθεί.
Και μια νοσταλγία που σε πληγώνει γλυκά,κάτι δειλινά,που ο ήλιος βάφει τη θάλασσα τριανταφυλλί.
Ή κάτι νύχτες του καλοκαιριού που δεν σ΄αφήνει ν΄αποκοιμηθείς το άρωμα της βιολέτας.
Αλκυόνη Παπαδάκη-Σ΄ένα γύρισμα της ζωής
Οι φωτογραφίες και τα ενυπόγραφα κείμενά μου αποτελούν πνευματική μου ιδιοκτησία κι απαγορεύεται η αναδημοσίευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου