Δεν ελπίζω τίποτα....

Δίνουμαι σε όλα.

 Αγαπώ, πονώ, αγωνίζουμαι.

 Ο κόσμος μου φαντάζει πλατύτερος από το νου,

 η καρδιά μου ένα μυστήριο σκοτεινό και παντοδύναμο.

Αν μπορείς, Ψυχή, ανασηκώσου απάνω από τα πολύβουα κύματα

και πιάσε μ΄ ένα κλωθογύρισμα του ματιού σου όλη τη θάλασσα. 

Κράτα καλά τα φρένα σου να μη σαλέψουν. 

Κι ολομεμιάς βυθίσου πάλι στο πέλαγο και ξακλούθα τον αγώνα.

Ένα καράβι είναι το σώμα μας και πλέει απάνω σε βαθιογάλαζα νερά.

Ποιος είναι ο σκοπός μας; Να ναυαγήσουμε!

Γιατί ο Ατλαντικός είναι καταρράχτης, 

η Νέα Γης υπάρχει μονάχα στην καρδιά του ανθρώπου,

και ξαφνικά, σε στρόβιλο βουβό, θα βουλιάξεις στον καταρράχτη του θανάτου

 και συ κι όλη η γαλέρα του κόσμου.

Χρέος σου, ήσυχα, χωρίς ελπίδα, με γενναιότητα, 

να βάνεις πλώρα κατά την άβυσσο. 

Και να λες: Τίποτα δεν υπάρχει!

Τίποτα δεν υπάρχει! Μήτε ζωή, μήτε θάνατος. 

Κοιτάζω την ύλη και το νου 

σα δυο ανύπαρχτα ερωτικά φαντάσματα να κυνηγιούνται,

να σμίγουν, να γεννούν και ν΄ αφανίζουνται, και λέω:

"Αυτό θέλω!"

Ξέρω τώρα· δεν ελπίζω τίποτα, 

δε φοβούμαι τίποτα, λυτρώθηκα από το νου κι από την καρδιά, 

ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος.

Αυτό θέλω. Δε θέλω τίποτα άλλο. 

Ζητούσα ελευτερία.

Νίκος Καζαντζάκης -Ασκητική

Σοφιάννα Αγγελοπούλου

Οι φωτογραφίες αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία κι απαγορεύεται η αναδημοσίευση.