Μόνο ένας δρόμος

..Το ξέρω πάνω στα χείλια σου έγραψε ο κεραυνός τ’ όνομά του 

Το ξέρω μέσα στα μάτια σου έχτισε ένας αητός τη φωλιά του 

Μα εδώ στην όχθη την υγρή μόνο ένας δρόμος υπάρχει 

Μόνο ένας δρόμος απατηλός και πρέπει να τον περάσεις.. ..

Και να διαβείς αντίπερα να ξαναβρείς τους συντρόφους σου

 Άνθη, πουλιά, ελάφια 

Να βρεις μιαν άλλη θάλασσα, μια άλλη απαλοσύνη.

Μέσα στους κλώνους μιας λυγαριάς 

Βλέπω το παιδικό σου πουκάμισο να στεγνώνει 

Παρ’ το σημαία της ζωής να σαβανώνεις το θάνατο.. ..

Δεν ωφελεί το παράπονο, ίδια παντού θα ‘ναι η ζωή.. ..

Με το τραγούδι των ληστών στα δάση των αρωμάτων 

Με το μαχαίρι ενός καημού στα μάγουλα της ελπίδας 

Με το μαράζι μιας άνοιξης στα φυλλοκάρδια του γκιώνη 

Φτάνει ένα αλέτρι να βρεθεί

Κι ένα δρεπάνι κοφτερό σ’ ένα χαρούμενο χέρι 

Φτάνει ν’ ανθίσει μόνο Λίγο στάρι για τις γιορτές 

Λίγο κρασί για τη θύμηση Λίγο νερό για τη σκόνη.. ..

Πόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω 

Εγώ που κάποτε σ’ άγγιξα με τα μάτια της πούλιας 

Και με τη χαίτη του φεγγαριού σ’ αγκάλιασα 

και χορέψαμε μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους 

Πάνω στη θερισμένη καλαμιά 

και φάγαμε μαζί το κομμένο τριφύλλι 

Μαύρη μεγάλη θάλασσα 

με τόσα βότσαλα τριγύρω στο λαιμό

τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου..


 Νίκος Γκάτσος - Αμοργός (αποσπάσματα)